Dag 12 Monument Valley!!!

Vandaag bedachten we dat het al weer zes jaar geleden is dat Matthé en ik voor het eerst naar de States zijn geweest. Daarbij zijn we langs Monument Valley gekomen en ik vond dat het mooiste dat ik ooit gezien heb. Die uitgestrektheid met die trotse rode rotsen er in… Eindeloos mooi vond ik dat. We kwamen toen vanuit Page gereden en passeerden de dag ervoor een bordje met Antilope Canyon… Dit zei ons niet zo veel en zijn doorgereden. Achteraf begrepen we dat Antilope Canyon voorbij rijden een gemiste kans was.

Nu we deze aanbieding tegen kwamen zagen we dat als een tweede kans voor de Antilope Canyons en ik vroeg aan Matthé of we dan ook weer Monument Valley aan konden doen. Hij zei dat dat te ver om was en tja, dan geloof(de) ik hem dus. Totdat we vanmorgen in de auto zaten en ik bordjes met Monument Valley langs zag komen. Tja, zei ie…en de campground die we nemen ligt vlakbij je rode rotsen!!! Jippie!!! Verrassing: vandaag dus weer m’n hart opgehaald aan de echte western uitzichten! Was weer super super gaaf om te zien.

Wel een heel groot verschil met drukte en omvang van de bedrijvigheid. Vorige keer was er een visitors center en that’s it. Daar direct tegenover stonden houten kotjes met sieradenverkopers en de rest was leeg. Nu was er een groot hotel, campground (wel heeellll erg kaal en duur, dus wij zijn iets verderop tussen de rotsen in gaan staan, maar deze was er volgens mij vorige keer ook nog niet), mega parkeerplaats en de houten kotjes waren foetsie…

Nadat we er vanmiddag geruime tijd hebben rondgehangen, zijn we op de camping gaan eten en voor de zonsondergang weer terug gegaan. Maar helaas, wel mooie luchten maar op het moment suprême hingen er wolken bij de horizon. Dus de echt rode rode rotsen zijn uitgebleven. Maar ondanks dat een hele leuke verrassing van Matthé en weer een mooie herinnering. Misschien als ik heel lief ben, over zes jaar weer? J

Morgen om half acht op pad om op tijd in Page te zijn voor de Upper Antilope Canyon. Dus nu oogjes dicht en snaveltjes toe. Slaap lekker!

P.S. We zijn vanmiddag ook nog even langs een park “Gooseneck” gereden. Daar maakt de rivier de Colorado een paar extreme bochten waardoor je vanaf één viewpoint vier bochten kunt zien onder in de canyon. Een apart en overduidelijk voorbeeld van meanderen.